Geografik joylashuvi, qurgʻoqchil iqlimi va aholining dinamik oʻzgarishi tufayli tarixan suvning “qaynoq nuqtasi” sifatida tavsiflangan Markaziy Osiyo uzoq vaqtdan beri suv bilan bogʻliq murakkabliklar bilan kurashib kelgan, ayniqsa postsovet davridagi oʻzgarishlardan keyin. 1991 yilda yagona iqtisodiy tizimning tugatilishi yangi mustaqil davlatlarni suv resurslarini birgalikda rejalashtirish, taqsimlash va boshqarishni sezilarli darajada o'zgartirib, suvni boshqarishning individual milliy asoslarini yaratishga undadi. Bunga javoban, Markaziy Osiyoning yangi tashkil etilgan beshta davlati 1992 yilda mintaqaviy suv boshqaruvini nazorat qilish uchun Davlatlararo muvofiqlashtiruvchi suv komissiyasini (ICWC) tuzib, dastlab Sovet davridagi suv taqsimoti tamoyillariga amal qilgan. Biroq, bu kelishuvlardan norozilik Markaziy Osiyo mamlakatlari o'rtasida turli iqtisodiy bosimlar va rivojlanish strategiyalari tufayli gidro-siyosiy boshi berk ko'chaga olib keldi.

Tahliliy nashrni o'qish